Benno Meyer urodził się w 1878 roku jako syn Hermanna Meyera i Heleny Schubert. Jego rodzice nie dożyli jego strasznego końca, ponieważ, według informacji z 1941 roku, w tym czasie już zmarli. Benno Meyer był opisywany jako architekt lub kierownik budowy i mieszkał w Magdeburgu przy ulicy Regierungsstraße naprzeciwko klasztoru Unsere lieben Frauen. Jego brat Kurt również mieszkał w historycznym centrum Magdeburga.
Został aresztowany w kwietniu 1937 r. i podczas przesłuchania przyznał się do skłonności homoseksualnych. W połowie czerwca 1937 r. sąd okręgowy w Magdeburgu skazał go na trzy lata więzienia na podstawie § 175 niemieckiego kodeksu karnego. Został przeniesiony do więzienia St. Georgen-Bayreuth i wysłany do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen na początku grudnia 1940 roku.
W obozie Sachsenhausen Benno Meyer został przydzielony do karnej kompanii "SK" jako "zawodowy przestępca", gdzie więźniowie musieli testować wojskowe buty w trudnych warunkach. Po krótkim czasie ciężko zachorował i został przetransportowany do szpitala obozowego. 5 czerwca 1941 roku został przydzielony do "Komanda S", co prawdopodobnie wskazuje na "Transport S". 4, 5 i 7 czerwca 1941 roku 269 wybranych więźniów zostało przetransportowanych do ośrodka eutanazji Sonnenstein i zamordowanych tlenkiem węgla.
Oficjalnie śmierć Benno Meyera została udokumentowana z fałszywymi informacjami o miejscu i czasie śmierci. Twierdzono, że zmarł 2 lipca 1941 roku w obozie Sachsenhausen z powodu niewydolności krążenia spowodowanej starością. Jednak bardziej prawdopodobne jest, że został zamordowany w Sonnenstein po siedmiomiesięcznym systematycznym znęcaniu się nad nim w obozie koncentracyjnym. Benno Meyer dożył 63 lat.
Jego urna została pochowana 21 maja 1942 r. na cmentarzu leśnym w Güterfelde, na południe od Berlina, gdzie znajduje się pomnik upamiętniający wszystkich pochowanych tam więźniów obozów koncentracyjnych, w tym Benno Meyera.